Aldian aldian jakiten dugu Afrikako Espainia diren lurretako saltsen berri, batzutan Ceuta, bestetan Chafarinas edo Perejil, Melilla oraingoan. Itsasoa tartean izan arren, Espainia handiak ez du Afrikatik bere oina atera nahi. Basamortutik iparraldera etengabean datorren erreka geldiarazteko eraiki duten harresi eta alanbradek ordea egun eta gau diraute harroka mutur horien inguruan zutik. Aski izan dira Marokoko arabiarrek egindako protesta ekintzak segituan danek elkarrekin, (Aznar, Erregea, ministroak...) Espainiaren bandera haizatzeko. Espainia Handia, Espainia inperiala. Polizia, ejerzitoa, tanke blindatuak eta alanbradak. Mugak ez besterik.
Deportazioak ordea bestaldean. Frantziak ehundaka ijito nomada deportatuko ditu asteburuan Rumania eta Hungariara. Nahasketa arriskutsua omen, nomadak eta ijitoak, gainera emigranteak eta paperik gabekoak. 40.000 dira Frantzian batetik bestera, nolabait bizi nahi eta bidean bizimodua ateratzen dutenak. Errez topatu omen du konponbidea Sarkozyren gobernuak, hegazkinean sartu jendea Budapest edo Bukarest helburu. Bertan utzi. Europako Batasunean deportazioak non eta giza eskubideen defendatzaile handia omenden Frantziako Errepublikan.
Mugak batean, mugak bestean. Bitxia dirudi, euskaldunak edo katalanak omen baikara gero "separatistak", mugak jarri nahi ditugunak, "mundura itxiak"... Estatu handiak aldiz irekiak, hemendik ikusten dena ordea ez da hegazkinak eta harresiak besterik. Guk ez dugu harresi eta hegazkinezko Euskal Herririk nahi. Euskal Herriko biztanleriaren %40a kanpoko etorrikoa da, hala dira gure guraso edo aitite amamak. Gure herria aske nahi dugu ordea gure ekonomia, industria, irakaskuntza, unibertsitatea, lurralde garapena, kultura, kirola... antolatzeko, bertan bizi eta lan egiten dugun guztion artean erabakitzeko, jaio Senegalen, Extemaduran, Rumanian edo Bolivian. Luza eskua! Ez hegazkinik ez alanbrerik. Euskal Herria munduan libre!
