Urtarrilak 27, datorren osteguna eta greba orokorrerako deialdia egin dute euskal sindikatuek. Asko dira azken urteotako krisi kontestuan Europan izan diren herritarren protesta eta erresistentzia mugimenduak. Nabarmenak Frantziako jubilazio erreformaren aurka 2010eko neguan emandakoak eta Greziako erreforma guztien aurka ematen ari direnak. Egoera berdina da guztietan, bankuen espekulazioaren ondorioz sortutako krisia herritarren eskubideak txikiagotuz konpondu nahi dute. Horrela etorri da Espainiako gobernuaren aldetik langileen eskubideak txikiagotzen dituen lan erreforma eta orain pentsioen erreforma. Horren kontra deitu dute euskal sindikatuek osteguneko greba.HERRIKOLORE 62.irratsaioa
ZER EKARRIKO DU PENTSIOEN ERREFORMAK?
-Jubilatzeko adina 65 urtetik 67ra pasatzea.
-Pentsio izateko kotizazio urtea handituko da 15 urtetik 18ra.
-Pentsio osoaren %100 kobratzeko 35 urte lanean egotetik 41era pasatuko da.
Ondorioa da bankuek sortutako krisia herritarrek ordainduko dugula. Lan erreforma, IVA, argia eta horrelako zergen igoera, jubilazioak txartzea. Bitartean politikariek enpresari handien morroi bankuei diru laguntzak ematen, kasta politiko bat bezala bizitzen... (Soldata itzelak eta bizi osorako, jubilazio altuenak...). Argi eta garbi badago protestarako motiborik.
ZER GERTATZEN DA SINDIKATU ESPAINOLEKIN? (CCOO eta UGT)
Normalean esaten da erdi mailako klaseak direla gehiengo Europako gizarteetan, herritar xumeak. Orain ordea jende gehienaren eskubideak geldituko dira bazterrean, politiko handiak, enpresari aberatsak eta bankariek beti bezala aberasten jarrai dezaten. Gainera Espainia da Europan krisia gehien jasaten ari den herrialdeetariko bat, industriarik gabe, administrazioa zorretan eta leku batzuetan (andaluzian) %40ko langabezia tasekin. Zergatik espainiako sindikatuek ez dute protestatzen? Espainiako sindikatuak gobernuaren subentzioen menpe bizi dira, dirutza ikaragarria jasotzen dute gobernutik eta Europako formazio fondoetatik. Diru honekin bulego, teknikari eta liberatu sare erraldoia sortu dute baina hau guztia ordaintzeko estatuaren diruaren beharra dute. Gobernuaren menpe daude eta horregatik onartu eta sinatuko dute Espainiako gobernuaren jubilazio erreforma. Horregatik ez dute sinesgarritasunik, erosita daude.
EUSKAL HERRIAN ZER?
Euskal Herrian gehiengo sindikalak ez du espainolek duten menpekotasun ekonomikorik, horregatik mugitzen da, horren erakusgarri dira azken bi urteotan egindako 3 grebak eta horregatik du euskal sindikalgintzak izugarrizko potentzialitatea. Aurreko grebekin ordea badago zer hausnartua. Lantegiak eta poligonoak etxi ziren, milaka langile joan ziren manifestazioetara, ez zen ordea izan borroka greba bat. Herri askotan komertzioak irekita, eskoletan jarraikortasuna ezeberdina, Euskal Herriko lurralde gehienetan bezala. Gero eskubide sozialen aldeko dinamikek greba puntualez aparte ez dute jarraikortasunik.
BAdira aukerak, sindikalgintza borrokalaria daukagu Euskal Herrian baina sindikalgintzak iraganeko sinesgarritasuna irabazi behar du. Sindikalgintza ezin da izan laneko seguro moduko bat. Sindikatuen dinamikek herritar sekotre guztiak bildu behar dituzte, merkatariak, langileak, kooperatiba eta tailer txikiak eta ikasleak. Merkatariengana, eskoletara, osasun etxera, goazenean zailtasunak ditugu grebara lotzeko, herritar sektorearen parte sentiarazi behar ditugu! Borroka sozialean kontzientziatu, antolatu eta bildu. Euskal Herrian gehiengo erabaki potoloak enpresari handien bulegoetan eta haien morroi diren alderdien egoitzetan ematen badira ere, gu gara gehiengo, irabazi dezagun kalea, irabazi dezagun gehiengoaren interesentzat hobea izango den Euskal Herria.
Lantokitik kanpo lekua behar du sindikalgintzak, gure auzo kaleetan. Etorkizuna libre dator eta aukera guztiak libre, agian ostegunekoarekin ez dugu jubilazio erreformaren geldiaraztea irabaziko, baina ez gaude herriaren aurka doazen erreformekin ados. Ez gaude bankuen eta jauntxoen aldeko erreformekin ados. Asko gara, gehiengoa gara eta kalera irtengo gara. Gainera etorkizuneko euskal herritar batasun borrokalari berri horren sortze bidean urrats bat gehiago izango da. Ostegunean gu bagoaz kalera. Has gaitezen, gure kaletik, auzotik, herritik, herri botere bidean! URTARRILAK 27 GREBA OROKORRA!
-Pentsio izateko kotizazio urtea handituko da 15 urtetik 18ra.
-Pentsio osoaren %100 kobratzeko 35 urte lanean egotetik 41era pasatuko da.
Ondorioa da bankuek sortutako krisia herritarrek ordainduko dugula. Lan erreforma, IVA, argia eta horrelako zergen igoera, jubilazioak txartzea. Bitartean politikariek enpresari handien morroi bankuei diru laguntzak ematen, kasta politiko bat bezala bizitzen... (Soldata itzelak eta bizi osorako, jubilazio altuenak...). Argi eta garbi badago protestarako motiborik.
ZER GERTATZEN DA SINDIKATU ESPAINOLEKIN? (CCOO eta UGT)
Normalean esaten da erdi mailako klaseak direla gehiengo Europako gizarteetan, herritar xumeak. Orain ordea jende gehienaren eskubideak geldituko dira bazterrean, politiko handiak, enpresari aberatsak eta bankariek beti bezala aberasten jarrai dezaten. Gainera Espainia da Europan krisia gehien jasaten ari den herrialdeetariko bat, industriarik gabe, administrazioa zorretan eta leku batzuetan (andaluzian) %40ko langabezia tasekin. Zergatik espainiako sindikatuek ez dute protestatzen? Espainiako sindikatuak gobernuaren subentzioen menpe bizi dira, dirutza ikaragarria jasotzen dute gobernutik eta Europako formazio fondoetatik. Diru honekin bulego, teknikari eta liberatu sare erraldoia sortu dute baina hau guztia ordaintzeko estatuaren diruaren beharra dute. Gobernuaren menpe daude eta horregatik onartu eta sinatuko dute Espainiako gobernuaren jubilazio erreforma. Horregatik ez dute sinesgarritasunik, erosita daude.EUSKAL HERRIAN ZER?
Euskal Herrian gehiengo sindikalak ez du espainolek duten menpekotasun ekonomikorik, horregatik mugitzen da, horren erakusgarri dira azken bi urteotan egindako 3 grebak eta horregatik du euskal sindikalgintzak izugarrizko potentzialitatea. Aurreko grebekin ordea badago zer hausnartua. Lantegiak eta poligonoak etxi ziren, milaka langile joan ziren manifestazioetara, ez zen ordea izan borroka greba bat. Herri askotan komertzioak irekita, eskoletan jarraikortasuna ezeberdina, Euskal Herriko lurralde gehienetan bezala. Gero eskubide sozialen aldeko dinamikek greba puntualez aparte ez dute jarraikortasunik.BAdira aukerak, sindikalgintza borrokalaria daukagu Euskal Herrian baina sindikalgintzak iraganeko sinesgarritasuna irabazi behar du. Sindikalgintza ezin da izan laneko seguro moduko bat. Sindikatuen dinamikek herritar sekotre guztiak bildu behar dituzte, merkatariak, langileak, kooperatiba eta tailer txikiak eta ikasleak. Merkatariengana, eskoletara, osasun etxera, goazenean zailtasunak ditugu grebara lotzeko, herritar sektorearen parte sentiarazi behar ditugu! Borroka sozialean kontzientziatu, antolatu eta bildu. Euskal Herrian gehiengo erabaki potoloak enpresari handien bulegoetan eta haien morroi diren alderdien egoitzetan ematen badira ere, gu gara gehiengo, irabazi dezagun kalea, irabazi dezagun gehiengoaren interesentzat hobea izango den Euskal Herria.Lantokitik kanpo lekua behar du sindikalgintzak, gure auzo kaleetan. Etorkizuna libre dator eta aukera guztiak libre, agian ostegunekoarekin ez dugu jubilazio erreformaren geldiaraztea irabaziko, baina ez gaude herriaren aurka doazen erreformekin ados. Ez gaude bankuen eta jauntxoen aldeko erreformekin ados. Asko gara, gehiengoa gara eta kalera irtengo gara. Gainera etorkizuneko euskal herritar batasun borrokalari berri horren sortze bidean urrats bat gehiago izango da. Ostegunean gu bagoaz kalera. Has gaitezen, gure kaletik, auzotik, herritik, herri botere bidean! URTARRILAK 27 GREBA OROKORRA!INFO+: Greba orokorra LAB
